Ze lijken wel onafscheidelijk. Michiel en Saar gingen van vier handen in een buik naar twee handen op een buik, en op het moment dat ze thuis hun vleugels uitsloegen, vlogen ze samen naar een ander nest. In augustus 2020 kocht de tweeling samen een huis, vandaag delen ze kost en inwoon. “Beter samen iets moois kopen waar je van geniet, dan alleen in een mottig appartement zitten.”

Extreem hoge prijzen op de vastgoedmarkt dwingen jonge mensen met een baksteen in de maag tot innovatieve oplossingen. Kangoeroewonen, hamsterhuren, tiny houses … Het aantal alternatieve woonvormen swingt de pan uit. Omdat ook zij binnen hun budget niets naar wens vonden, kozen Michiel en Saar ervoor om samen, als broer en zus, een woning te kopen. Alleen over het al dan niet inlijven van poes Radijs bestond er onenigheid, maar Saar wist haar broer snel te overtuigen. Waar een zomers aperitief al niet goed voor is.  

Hoe kwamen jullie op het idee om samen een huis te kopen? 

Michiel: “Dat is stap voor stap gegroeid. Ik was al een tijdje op zoek naar een appartement of een klein huis om te kopen en vond niet direct mijn goesting, of toch niet binnen mijn budget alleszins. En dan dacht ik: ‘waarom niet samen met iemand iets kopen? Mijn zus, bijvoorbeeld?’”

Saar: “Meestal zegt Michiel geen serieuze dingen, dus toen hij erover begon, dacht ik dat hij dat zei om te lachen. Maar dan bleef hij het erover hebben en op een gegeven moment dacht ik: ‘Eigenlijk, waarom niet? We doen het gewoon.’ Ik cohousde op dat moment en was op zoek om alleen iets te kopen, maar dat was onmogelijk. Veel te duur. En nu kunnen we samen toch allebei die mooie stap zetten.”

Wie heeft dan beslist welk huis het moest worden? Hoe hebben jullie dat aangepakt?

Michiel: “We kwamen direct overeen.” 

Saar: “Echt direct.”

Michiel: “Op het moment dat we beslist hadden om samen een huis te kopen, zijn we naar de bank gegaan voor inlichtingen: wat is mogelijk? Wat is het risico? We zullen waarschijnlijk niet de rest van ons leven samenwonen, dus het moest iets zijn dat niet enorm risicovol was, en ook niet iets om dertig jaar af te betalen. Zo hebben we ons budget bepaald en zijn we op zoek gegaan. Plots botsten we dan op dit huis, waar we allebei instant verliefd op waren. De prijs lag iets boven ons initieel maximum, maar het is gewoon prachtig. Dat onderstreept de reden waarom we samen een huis gekocht hebben: het is zoveel mooier om samen iets te kopen waar je van geniet, dan alleen in een mottig appartement te zitten.”

Saar: “We wisten vrij snel dat het in Kortrijk moest zijn, en zo dicht mogelijk bij het centrum. We kozen bewust voor een huis dat al in orde was, want we hadden geen zin en tijd om veel te verbouwen. De moeilijkheid was iets met vier kamers vinden, zodat we konden cohousen. Dat is een bijkomend projectje, eigenlijk. We verhuren twee kamers en genereren zo een extra inkomen. Daar waren we het ook meteen over eens. We zijn mensen die heel graag onder andere mensen zijn. Nog een reden waarom we samen iets gekocht hebben.”

Zijn jullie in het administratieve, juridische proces niet op tegenkanting gestuit? Toen jullie naar de bank gingen, de notaris? Vonden die dat niet raar? 

Michiel: “Zo lang je bij de bank een goed basisbudget voorlegt, doet die niet moeilijk over een lening. Eigenlijk zijn we nergens op tegenkanting gebotst. Bij de notaris hebben we allebei getekend als koper, simpel. We spraken met een verzekeraar, maar ook die heeft geen bijzondere regeling opgesteld. We kozen er wel bewust voor om niet wettelijk samenwonend te zijn. Dat heeft wel wat voordelen, zoals bij overlijden, of fiscaal, maar we wilden dat gescheiden houden.”

Hebben jullie onderling dan wel afspraken gemaakt?

Michiel: “We hebben een mondeling akkoord dat we over alles samen beslissen. Elk betaalt de helft, dus elk heeft vetorecht. Als we het over iets niet eens raken, doen we het niet.”

Saar: “Af en toe maken we ruzie, maar dat lost zichzelf op. Na een halfuur is dat weer in orde.”

Michiel: “Over verschillende dingen hebben we een volledig andere opinie en we zijn totaal verschillende mensen. Ik ben eerder een rationeel persoon, Saar eerder emotioneel. Maar over het feit dat we allebei dit huis graag zien, komen we zeer goed overeen. Net zoals over de decoratie.”

Saar: “Met onze huurders hebben we wel een cohousingcontract afgesloten, ook om onszelf in te dekken, maar dat is nattevingerwerk.” 

Michiel: “Waar we wel voor gekozen hebben, is een gemeenschappelijke rekening. Puur voor het gemak. De betalingen van onze lening en facturen kunnen op die manier vlot via domiciliëring vanuit een rekening die wordt gevoed door huurgeld. Al wat extra nodig is, storten we 50/50 bij.” 

Hoe reageerde jullie omgeving? 

Michiel: “Ik merk dat sommige mensen het vreemd vinden, maar volgens mij loop je met je zus minder risico dan met een partner waarmee je drie jaar samen bent. Terwijl dat wel normaler lijkt.” 

Saar: “Samen een huis kopen, is meer dan elkaar goed kennen. Je moet financieel op elkaar kunnen vertrouwen.” 

En wat zeiden jullie ouders? 

Saar: “We dachten eerst dat zij iets zouden zeggen als ‘julder pipo’s’, maar ze waren heel blij. Toen ik thuis wou vertrekken en iets huren, vond ons mama dat ik beter thuisbleef. Maar toen we zeiden dat we samen iets zouden kopen, was ze heel enthousiast. We hadden dat niet verwacht.” 

Zouden jullie met iemand anders dan elkaar een huis gekocht hebben? 

Saar: “Ik zou niet weten met wie.”

Michiel: “Zeker niet op de manier waarop we het nu gedaan hebben. Dan zou ik er niet gaan wonen en zou ik het zuiver als investering zien.”

Ik hoorde jullie zeggen dat jullie allebei verliefd zijn op het huis én dat jullie niet eeuwig samen blijven wonen, dus … Wie mag het houden?

Michiel: “Dat zal de toekomst uitwijzen. Misschien blijven we hier heel lang samenwonen, misschien ook niet.”

Saar: “We hebben op dit moment allebei geen lief. Mijn ideaalbeeld is dat we de cohousers wegdenken en met twee koppels samenwonen. Misschien is niet iedereen daar even enthousiast over, maar dat zijn zorgen voor later.”

Michiel: “Uiteraard kan dat uitdraaien op veel ruzie en discussie, maar we hebben dat nooit op voorhand besproken. We vertrouwen erop dat het nooit miserie zal geven, en anders wijst de toekomst dat wel uit.”

Saar: “Mochten we ooit weggaan, wordt het wel een strijd om wie wat krijgt. Voor bepaalde zaken ga ik écht vechten.” (lacht) 

Jullie zijn wel jong om samen iets te kopen.

Saar: “We hebben het gekocht vlak voor we 24 werden. Dat is wel redelijk jong, als ik er zo over nadenk.”

Michiel: “Je moet in het leven vooruit met de dingen. Als je het model dat wij nu hanteren in detail bekijkt, doen we eigenlijk een heel goede zaak. Alle kosten van een huis kopen, verdienen we op vier jaar terug door zelf niet te huren en de extra huurinkomsten die we binnenkrijgen. Dus ik denk: ook al duurt het maar vier jaar, dan zijn we op financieel vlak al in balans. Het is de moeite waard om een risico te nemen. Hoe vroeger je investeert, hoe langer je het kan laten renderen.”

Saar: “Ik hoop toch dat we hier langer blijven dan vier jaar.”

Tekst: Daan Paredis – Foto’s: Thomas De Boever

Ben je ook van plan om een huis kopen samen met een vriend, een broer, een zus of een andere niet-partner? Ontdek onze tips!