Alleen maar vrolijke gezichten als we de woning van Jo D’Hondt en Karoline Crispyn in het West-Vlaamse Waregem binnenstappen. Terwijl we worden ontvangen met een heerlijke kop koffie, zijn Desta (13), Dashen (11) en Rebecca (8) elkaar aan het plagen op de achtergrond. “Lekker druk hé, maar we zouden dit voor geen geld ter wereld nog willen missen.” 

Jo en Karoline kozen vijftien jaar geleden voor buitenlandse adoptie. “We hadden een kinderwens, maar op een natuurlijke manier zwanger worden, bleek niet zo gemakkelijk”, zegt Karoline. “Tijdens een van de vele fertiliteitsbehandelingen kwamen we in contact met adoptie. We hadden er meteen een goed gevoel bij. Dit gaf ons eindelijk ook een beetje perspectief.” 

Nadat de aanvraag werd ingediend, kwam na twee jaar het verlossende telefoontje. “Er wachtte een kindje op ons in Ethiopië! Ik was compleet overdonderd. Ik heb de telefoon zelfs afgeduwd en pas teruggebeld als ik een beetje gekalmeerd was”, lacht Karoline. In 2007 trokken Jo en Karoline richting Ethiopië om kennis te maken met Desta, die toen 8,5 maanden oud was. “Die eerste ontmoeting en knuffels vergeet je nooit”, zegt Jo. “Dat was ook zo bij Dashen en Rebecca. Ik herinner mij nog goed die eerste momenten in de verschillende weeshuizen.”   

Sneeuw proeven 
De adoptie van de jongens verliep heel vlot, bij Rebecca werd het geduld van Jo en Karoline op de proef gesteld. “We beseffen dat we bij Desta en Dashen veel geluk hebben gehad. Na twee jaar waren ze bij ons, hoewel een adoptie gemiddeld vijf jaar duurt”, zegt Jo. “Bij Rebecca verliep niet alles zoals gepland. Voor de start van de daadwerkelijke adoptie trokken we naar Haïti voor familiegewenning. Na twee weken vertrokken we weer naar huis, met de gedachte om vier maanden later Rebecca in ons gezin te verwelkomen. Maar dat moment kwam niet. We moesten wachten, wachten en nog eens wachten. De vier maanden werden uiteindelijk een jaar, maar ons geluk kon niet op toen we Rebecca mochten ophalen om mee te komen naar huis.” Voor het meisje, toen al 5,5 jaar, ging er een compleet nieuwe wereld open. “Toen we landden in Frankrijk was er een pak sneeuw gevallen”, zegt Jo. “Rebecca kon haar ogen niet geloven. Het was de eerste keer dat ze zo’n wit tapijt zag. Ze voelde, rook en proefde zelfs van de sneeuw op onze auto.” (lacht)

Namen behouden
Jo en Karoline kozen er bewust voor om de namen van de kinderen te behouden. “Dat is het enige stukje identiteit dat ze nog hebben, dit willen we hen niet afnemen. Er zit ook wel een mooie betekenis achter bij de jongens: Desta betekent geluk en Dashen is een berg in Ethiopië”, zegt Jo. “Rebecca heeft naast haar naam ook de Haïtiaanse mentaliteit behouden”, glimlacht Karoline. “Alles op ’t gemak dus. In de rush van de dag kan ik mij daar soms in opjagen, maar vaak denk ik ook dat we er iets van kunnen leren. Waarom altijd zo gehaast?”

Intussen zijn de kinderen helemaal ingeburgerd in Waregem. “De jongens spelen voetbal, Rebecca speelt volleybal en doet aan atletiek. Ze gaan ook alle drie naar de KSA. Dat is lekker druk, met veel heen en weer rijden, maar we zouden voor geen geld van de wereld nog willen ruilen. Als we in de auto zitten om ergens naartoe te gaan en ik kijk naar onze volle achterbank, dan ben ik heel trots op onze gasten”, zegt Karoline. 

Volle adoptie 
Op dit moment zijn Jo en Karoline nog altijd met de adoptie bezig. “We willen Desta en Dashen ten volle adopteren, want bij Rebecca is dat al het geval”, zegt Jo. “We doen dit vooral uit voorzorg. Mocht er iets gebeuren met Karoline en mij, dan hebben onze jongens op dit moment geen recht op de erfenis van onze familie, Rebecca wel. Dat is niet fair, voor ons is iedereen gelijk. We hopen dit jaar nog de volle adoptie in orde te kunnen brengen. Dat zou voor ons een mooie afsluiter van 2020 zijn.” 

De erfenis: gewone versus volle adoptie

“Grote verschillen” 
Denk je eraan om een kindje te adopteren? Een gewone of volle adoptie wordt bepaald door het land van herkomst, maar er zijn wel degelijk grote verschillen, ook wat betreft het erfrecht. Bij een gewone adoptie kunnen de geadopteerde en zijn afstammelingen van zowel zijn biologische als ‘nieuwe’ familie erven, al zullen in sommige gevallen wel hogere successierechten moeten worden betaald op de erfenis van de adoptiefamilie. Het grote verschil zit hem in het erven van de bloedverwanten. Alleen bij volle adoptie kan de geadopteerde erven van zijn ‘nieuwe’ familie én de bloedverwanten en dat tegen dezelfde voorwaarden als de biologische kinderen. Stel dat je een kindje adopteert en je sterft vroegtijdig, kan jouw adoptiekindje nog erven van je ouders als zij komen te gaan. Er is ook altijd de mogelijkheid om een testament op te stellen. Vraag meer raad aan jouw notaris.

Tekst Nikita Vindevoghel – Foto’s: Thomas De Boever