Dat Rosa Serruys (74) en Jos Van Landeghem (63) het nooit hadden durven dromen, wat hen nu overkomt. Hun deelname aan het tv-programma Hotel Römantiek bracht hen niet alleen bekendheid, maar ook een nieuwe partner. Met een huwelijk als kers op de taart – en dat ‘op hun leeftijd’. Al zijn die jaren op de teller volgens het koppel alleen maar een voordeel: “Wat we nu meemaken, kon ons nooit overkomen toen we jonger waren. Dit is met niks te vergelijken.”

Of Jos en Rosa hun verhaal nog eens willen doen? En of ze daarvoor vanuit Antwerpen naar Leuven willen afzakken? Twee keer geen probleem, want “daar maken we graag tijd voor”. En die tijd, dat is volgens het koppel – dat elkaar leerde kennen tijdens een zevendaagse naar Zwitserland voor het VIER-programma Hotel Römantiek – het grootste verschil met hun vorige huwelijk(en).

Tijd zat
“Alles is anders nu”, steekt Jos van wal. “Mijn huwelijk nu valt niet te vergelijken met dat met mijn vorige vrouw, die intussen overleden is. Dat is absoluut niet slecht bedoeld, maar heeft alles te maken met de levensfase waarin we ons bevinden. Rosa is met pensioen, ik ben na elke drie weken werken in de haven drie weken thuis. We hebben tijd om in elkaar te investeren.”

“Het is elke dag zondag bij ons, zeggen we wel vaker”, vult Rosa aan. “Ik had nooit verwacht om nog zo verliefd te worden. Zelfs in Zwitserland, toen we al op pad waren voor Hotel Römantiek, stond ik nog niet open voor het idee van een nieuwe partner. Maar kijk nu. Dit kan je niet meemaken als je jong bent, hiervoor heb je emotionele bagage nodig.”

Rugzak aan
Het is alleen een kunst om die bagage op de juiste manier in te zetten in een nieuwe relatie. “Sommigen laten zich door hun gewoontes en hun verleden beknotten. Dat is volgens mij ook de reden waarom zoveel mensen uit elkaar gaan of moeilijk een nieuwe partner vinden”, zegt Jos. “Ze zitten vast in de structuur van maandag dit, dinsdag dat… Daarin is geen plaats voor de liefde.”

“In dat opzicht zie ik onze leeftijd wel als een voordeel, ja”, vertelt Rosa. “Het is jammer dat we het geluk samen nu pas ontdekken, maar wie zegt dat dit had gewerkt als we jonger waren? Op jonge leeftijd is je leven meer georkestreerd: de kinderen naar school brengen, lange dagen kloppen op het werk, hobby’s onderhouden en wekelijks op café gaan met vrienden. Nu we ouder zijn, ligt die druk niet meer op onze schouders. We staan rustiger in het leven dan vroeger. Dat zorgt ervoor dat alles zo vlot gaat tussen ons. In drie jaar tijd zijn er nog nooit woorden gevallen.”

Op bezoek bij de schoonfamilie
Maar levenservaring is niet het enige wat lovers of age met zich meedragen. Want wat met de (klein-)kinderen? Vriendengroepen van jaren ver? Schoonfamilie van ex-partners die nog een rol in hun leven speelt? Jos: “Volgens mij hangt alles af van hoe je in het verleden omging met je omgeving. Zowel mijn familie als vrienden hebben Rosa met open armen ontvangen. Omgekeerd geldt hetzelfde. Rosa gaat zelfs geregeld over de vloer bij de familie van mijn vorige vrouw. Dat is niet evident hé. Maar dat werkt omdat ze weten hoe goed ik voor mijn vorige vrouw heb gezorgd toen ze ziek was.”

Jos en Rosa hebben ook allebei een kind uit een vorige relatie. Rosa: “Mijn zoon Stefaan en Jos’ dochter hebben elkaar nog niet ontmoet. Maar dat is niet meer dan logisch, aangezien Stefaan op de Galapagoseilanden woont. Mijn kleindochters zijn zot van Jos. Via Facebook of Skype hebben ze vaak contact.”

Het onderwerp ‘kinderen’ raakt bij Jos een gevoelige snaar. Sinds zijn huwelijk met Rosa is de band met zijn dochter verwaterd. “Voor haar was deze relatie een aanpassing: na de dood van haar moeder was ze het gewoon dat alle aandacht naar haar ging. Nu moet ze die delen. Daar heeft ze het moeilijk mee.”

Onverwacht verloofd
Samenwonen in Antwerpen, familie en vrienden die hun liefde aanmoedigen. Waarom was een huwelijk dan nog nodig? “Met ons huwelijk wilden we helemaal niks bewijzen. We zijn getrouwd enkel en alleen omdat we elkaar graag zien. Onze verloving is er eigenlijk ook toevallig gekomen“, lacht Jos.

Toen Rosa een uitnodiging kreeg voor Liefdesnest, een festival van de liefde in Gent, stond ze niet te springen om een acte de présence te doen. Jos wel. “Door daar rond te kijken, begon het bij mij te malen: waar kan ik Rosa beter ten huwelijk vragen dan hier? Toen Rosa een luchtje ging scheppen, ben ik via de nooduitgang ‘ontsnapt’ om in het shoppingcenter een ring te kopen. Daarna heb ik op het podium de vraag gesteld. Als je jong bent, doe je al eens zot hé.” Rosa beaamt: “Dat is eigenlijk hoe het er bij ons toegaat: heel intuïtief, zonder veel na te denken.”

Langs de notaris
Toen Jos voor de eerste keer trouwde, was dat met een huwelijkscontract, zoals hem dat toen werd aangeraden door de notaris. Daardoor kan zijn dochter pas erven als Jos er niet meer is. Haar erfrecht is met andere woorden uitgesteld. “Toen ik met Rosa trouwde, zat ik zo hoog op een roze wolk, dat ik nooit bij de juridische kant van ons huwelijk heb stilgestaan.”

Ons gesprek zet Jos aan het denken. “Nu we het er hier over hebben, bedenk ik dat ik me misschien toch beter had moeten laten informeren. Binnenkort ga ik langs de notaris, dan breng ik dat zeker ter sprake. Normaal zal ik Rosa overleven, maar je weet nooit. Mocht Rosa alleen komen te staan, dan wil ik dat ze geen zorgen heeft.”

Op de liefde
Na de dood van Rosa’s vorige echtgenoot kwamen heel wat financiële problemen aan het licht, waardoor Rosa van nul opnieuw is moeten beginnen. Iets wat Jos nu koste wat kost wil vermijden. Rosa zelf is er eerder gerust in: “Ik trek me eigenlijk weinig aan van de financiële kant. Het is niet omdat we een koppel vormen, dat ik wil profiteren van wat op Jos’ bankrekening staat. Het belangrijkste voor mij is dat we samen dingen kunnen doen en van elke dag kunnen genieten.”

En genieten, dat doen ze. Rosa: “Wat de toekomst brengt, weet niemand. Daarom moeten we er nu van profiteren, met z’n twee” (wijst naar haar mojito).

Santé. Op de liefde en nog vele jaren samen!

Tekst: Maud Vanmeerhaeghe – Foto’s: Jan Crab