Trouwen in het buitenland is een ding. Trouwen in de far west van Amerika is nog iets anders. Schrijver, dichter en Amerikaliefhebber Christophe Vekeman en zijn geliefde Mieke, knepen er met z’n tweeën tussenuit en trouwden in Las Vegas. Geen blingbling of een Elvisimitator als pastoor, maar een eenvoudig huwelijk in een charmant countrykapelletje. “Voor ons was het heel romantisch om in Amerika, te midden van de woestijn, te trouwen. We zouden het zeker opnieuw doen.” Christophe vertelt hun verhaal.

Mieke en Christophe trouwden op 8 augustus 2015 in Las Vegas, veertien jaar nadat ze elkaar hadden leren kennen. “Ja, het was absoluut liefde op het eerste gezicht”, zegt Christophe overtuigend. “Voor de voorstelling van mijn tweede boek Iedereen kan het wilde ik een videoclip opnemen waarin een meisje sensueel zou dansen terwijl ik een gedicht voordroeg. Dat meisje was Mieke. De vonk was er vanaf de eerste keer dat we elkaar zagen.”
Het duurde tot 2005 vooraleer het koppel officieel ging samenwonen. “Wij zijn niet zo’n administratief gezinde types (lacht). Bovendien wilden we niet per se een huisje-tuintje-boompjesfeer creëren. Eerder zo lang mogelijk freewheelen met z’n twee.” Tien jaar woonde het koppel samen vooraleer Christophe, Mieke in februari 2015 ten huwelijk vroeg.
“De reden waarom we al die tijd niet getrouwd zijn, is vooral omdat wij het plezier van een doorsnee huwelijksfeest niet inzagen. Uiteindelijk is een bruiloft toch altijd familiaal gekleurd en heeft het iets obligaat. Het is heel moeilijk om een niet saaie, klassieke bruiloft te organiseren of een bruiloft die niet vergezocht niet-klassiek is. We zagen gewoon op tegen het feest.”

Las Vegas: trouwen en gokken
Mieke en Christophe zijn al jaren vurige Amerikaliefhebbers. In 2010 reisden ze er voor de eerste keer heen en sindsdien keren ze er tweejaarlijks terug. Begin 2015 maakten ze plannen om van Tucson in Arizona naar Los Angeles te reizen. “Bij die route ligt het voor de hand om Las Vegas aan te doen. Toen dacht ik bij mezelf: het is nu of nooit, dit is onze kans om te trouwen zonder de gebruikelijke rompslomp. Achteraf bleek dat het ook in Mieke haar hoofd was opgekomen. Want zeg nu zelf, wie aan Las Vegas denkt, denkt toch maar aan twee dingen: gokken en trouwen (lacht).”

Huwelijksaanzoek
“Op 3 februari verjaart Mieke. Zoals het voor een dichter hoort, schrijf ik elk jaar een gedicht voor haar verjaardag. Op de ochtend van haar verjaardag droeg ik het voor en eindigde met mijn aanzoek: ‘Wel, wij gaan naar Las Vegas en ik blijf je altijd trouw. Ik zou niet meer kunnen leven in een wereld zonder jou.’ Ik heb haar even moeten aansporen dat ze wel ‘ja’ moest zeggen – ze was enigszins ontroerd, zeg maar – en toen zei ze: ‘Ja natuurlijk!’”
“Na de nodige tranen en zo, zijn we eerst naar het graf van onze goede vriend Luc De Vos gegaan om hem het goede nieuws te vertellen. Later volgden onze beste vrienden en familie. Mijn moeder had wel een beetje spijt dat ze er niet bij kon zijn. Even was er sprake dat mijn ouders en enkele reislustige vrienden ook zouden afreizen, maar we hebben duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was. We wilden dat echt met z’n tweeën doen. We hebben letterlijk voor de let’s elope-formule gekozen, het meest eenvoudige trouwpakket in Las Vegas.”

Little Church of the West
Tijdens de voorbereidingen viel hun oog al vrij snel op the Little Church of the West. Dat is de oudste trouwkapel van Las Vegas, helemaal vooraan op de befaamde neonboulevard met uitzicht op de woestijn. Voor beiden was het belangrijk dat hun huwelijk zich in een religieus kader situeerde, met een minimum aan rituelen. “Tenslotte doe je toch een belofte aan God en is het geen puur wettelijke affaire. In dat kapelletje zijn trouwens ook verschillende beroemdheden getrouwd zoals Billy Bob Thornton en Angelina Jolie, Slash van Guns ’n Roses, Noel Gallagher… Dat geeft toch glans aan de locatie. Tot je bedenkt dat niemand van die sterren nog gehuwd is (lacht).”

Zoals in de film
Het koppel koos voor de allereenvoudigste trouwformule: zonder muziek, zonder bruidsboeket, zonder aanwezigen. “Voor 260 dollar heeft een zwarte, amechtig hijgende, aan overwicht lijdende dominee ons in de echt verbonden tijdens een dienst die in totaal 3 minuten en 41 seconden duurde (lacht). We zijn in de auto gestapt, hebben Baby ride easy van Johnny Cash en June Carter opgezet en zijn in een roes verloren gereden in de woestijn. Terug in het hotel hebben we met het thuisfront gebeld en gechat met vrienden die ons vanuit België wilden feliciteren. Het was wel fijn dat er zoveel mensen in gedachten bij ons waren. In onze trouwkleren zijn we de avond en nacht ingegaan. Dat was zo tof! We hebben er nog een vrij wild feest van gemaakt en hebben die avond zelfs ons huwelijk terugverdiend aan de roulettetafel! Het was echt zoals in de film, we zaten in een roes en we waren ongelooflijk gelukkig.”

Misverstand
“Het is een groot misverstand dat je in Las Vegas, bij wijze van spreken, om drie uur ’s nachts iemand kunt leren kennen en er een uur later mee getrouwd kunt zijn. Dat is niet zo. In Las Vegas zijn er ongeveer 450 plaatsen waar je kunt trouwen, maar er is slechts één plaats waar je de noodzakelijke trouwlicentie kunt krijgen. Dat is een bureaucratisch aandoend administratief centrum waar je een nummertje moet trekken, aanschuiven, papieren invullen… Bovendien ligt dat centrum niet op de Strip. Je moet even buiten de stad gaan om die licentie te gaan halen.”

Administratieve mallemolen
“Eens getrouwd moet je je trouwlicentie, ondertekend door de dominee, opsturen naar dat bureau en dan is het huwelijk officieel in heel Amerika. Daarnaast ben je verplicht om het te laten registreren in het land waar je woont. Uiteindelijk heeft het nog een maand of tien geduurd vooraleer ons huwelijk in België erkend was. Eerst moesten we ons huwelijkscertificaat opvragen bij het centrum in Las Vegas om het daarna opnieuw op te sturen met de vraag om daar een apostille aan te bevestigen. Wilden we een trouwboekje krijgen, dan moesten we ook de originele licentie hebben. Dus opnieuw: licentie aanvragen en terug opsturen om er een apostille aan te bevestigen. Wat uiteindelijk absurd is, want zonder licentie kun je geen huwelijkscertificaat krijgen. Aan het einde van de rit waren we ongeveer evenveel geld kwijt als aan ons huwelijk zelf (lacht). Maar we vinden die erkenning voor de Belgische wet wel belangrijk. We willen niet dat een van ons in de problemen komt mocht er iemand van ons overlijden.”

Aanrader
“Toen we een jaar getrouwd waren, hebben we een bescheiden drink gegeven voor iedereen die vanuit België met ons meeleefde. We wilden geen officieus, alternatief feest geven, want dan belandden we opnieuw in hetzelfde straatje. Het hele idee was net het plezierig houden en ons nergens toe verplicht voelen. Kort samengevat. We zijn ontzettend blij dat we het zo gedaan hebben. Voor iedereen die een beetje van de Las Vegas-sfeer houdt, is het een echte aanrader.”

Tekst: Bo Bogaert

Meer weten over trouwen? Check Notaris.be!