Na enkele tientallen jaren voor een baas gewerkt te hebben, is het voor een vijftigplusser niet evident voor zichzelf te beginnen. Tom Nys (55) maakte drie jaar geleden na een lange carrière in de bouw de overstap en heeft het zich nog geen moment beklaagd. “Integendeel, ik had dit veel eerder moeten doen. Maar we kijken vooruit, naar de toekomst. En die ziet er goed uit. Zelfs mijn zonen zijn in de zaak gestapt.”

Promanys, wat staat voor Projectmanagement Nys, coördineert als algemeen aannemer renovatieprojecten voor architecten of andere klanten, waaronder nogal wat modewinkels. “Wij nemen de klant alle zorgen uit handen door het enige aanspreekpunt te zijn en in te staan voor alle opvolging.” Voor de uitvoering werkt Tom Nys met onderaannemers “die ik al lang ken en vertrouw. Mijn ervaring komt me goed van pas.”

Nys deed zijn eerste ervaringen in de bouw op als schoolverlater zonder diploma, maar met een grote drang om te werken en bij te leren. “Na enkele jaren ging ik aan de slag bij een groot Kortrijks interieurbedrijf, waar ik in 27 jaar opklom van schrijnwerker tot projectleider. Dat heb ik 12 jaar mogen doen en zo heb ik veel geleerd over management en veel relaties opgebouwd.”

Tamtam
Toen de zaakvoerder overleed, voelde Nys zich algauw, onder de nieuwe directie, niet meer thuis in het bedrijf: “Het klikte niet meer, de motivatie was weg, het bedrijf zelf ging achteruit. Ik heb er lang en diep over nagedacht, maar het moment was gekomen om mijn eigen weg te gaan. Al ligt dat niet voor de hand voor iemand van 52: ik wist niet hoe dat te doen, maar kreeg veel hulp van mensen in mijn omgeving. Toen ik een mooie opdracht kreeg waarmee ik een tijdje zoet zou zijn, heb ik de knoop doorgehakt. Het is triestig dat ik op zo’n manier na al die jaren dat bedrijf moest verlaten, maar je ziet wel vaker ondernemingen de koers kwijtraken als de bezieler er niet meer is.”

De overstap van 30 jaar in een arbeidersstatuut naar zelfstandige viel wel mee: “Als je wat logisch nadenkt en de juiste stappen neemt, is het niet zo moeilijk. Je moet wat waken over met wie je in zee gaat en voor welke klanten je wilt werken, maar toen de tamtam aan het roffelen ging, is het werk vanzelf gekomen en blijven komen. Eigenlijk had ik die stap al 15 jaar eerder genomen moeten hebben: ik had toen al de ervaring en dan hadden we nu veel verder gestaan.”

Inmiddels zijn we drie jaar en vier werknemers verder, onder wie twee zonen. “Dat is fantastisch. De jongens liepen, net als ik destijds, wat verloren: wisten niet welke richting uit te gaan, wat te studeren… Mijn droom is nu dit nog een jaar of tien, vijftien te doen en hen klaar te stomen om het dan helemaal te laten overnemen, terwijl ik de zaak loslaat. Vorig jaar heb ik het al even uitgeprobeerd door wat vakantie te nemen en ze hebben het prima gedaan. Het voordeel van kinderen in de zaak is dat je hen kunt vertrouwen en al eens iets extra’s vragen: ’s avonds of in het weekend werken bijvoorbeeld. Aan de andere kant is het nadeel dat je verplicht bent de zaak goed te blijven doen draaien, en ook dat ze goed met elkaar overeenkomen.”

Niet alles draait om centen
Om helemaal een veilig gevoel te hebben heeft Tom – of beter gezegd zijn vrouw – een notaris onder de arm genomen: “Het is nog altijd een eenmanszaak, omdat ik het niet nodig vind er een bvba van te maken: meer dan een laptop, een telefoon en een auto hebben we immers niet nodig. Maar daardoor ben ik wel persoonlijk aansprakelijk als er iets fout zou gaan. Daarom heb ik – samen met mijn vrouw –  een “verklaring van onbeslagbaarheid van de gezinswoning” laten opmaken die ervoor zorgt dat ons huis ons nooit kan worden afgenomen in geval van een faillissement. Concreet betekent dit dat er geen beslag kan gelegd worden op de gezinswoning waar ik als zelfstandige mijn hoofdverblijfplaats heb. Ik vertrouw mijn vrouw daar wel in (lacht), en mijn notaris natuurlijk ook. Maar zoals gezegd, de zaken gaan goed, dus de kans is klein. Mijn boekhouder zei me dat hij geen klant had die het zo snel al zo goed deed.”

De zaken gaan dus zo goed dat de eenmanszaak inmiddels vier bedienden heeft, “maar veel groter wil ik niet worden. Want hoe meer medewerkers je hebt, hoe meer rompslomp: je bent dan meer met personeelszaken bezig dan met het eigenlijke werk. Dan heb je geen leven meer. En daarbij: in het leven draait niet alles om de centen. Zolang de klanten maar tevreden zijn, ben ik het ook.”

Tekst: Koen Driessens – Foto’s: Jan Crab

Zelf vlot aan de slag als ondernemer? Ontdek StartMyBusiness

Ontdek het 2de nummer van NotaBene